De echte motorreis “De Continental Divide” gaat nu beginnen.
Hieronder ons groepje.
Karel vertelt de spelregels in het verkeer. Zoals dat de stoplichten achter of over het kruispunt staan en als we afdraaien dan niet meer voor de lichten stoppen. Rechts afdraaien kan (al staat het licht op rood) mits dit staat aangeven (‘no turn on red’.)
Op gelijkwaardige kruisingen zonder verkeerslicht staan vaak stopborden in elke richting. Dit betekent dat al het verkeer, uit welke richting dan ook, moet stoppen, waarna een systeem in werking treed dat het verkeer heel handig regelt: degene die als eerste aankwam bij de kruising, mag als eerste doorrijden, daarna de tweede, enzovoorts.
U kunt het beste altijd stoppen bij een stopbord, ook al is er nergens anders verkeer te bekennen. Stopborden zijn namelijk een geliefde politieval, die u – vooral in kleinere dorpen – maar al te graag een bon voor niet stoppen geven.
Op de Amerikaanse snelwegen (‘highways’ of ‘Interstates’) geldt de regel ‘keep your lane’, ofwel blijf in uw rijstrook.
We vertrekken met bewolkt weer maar het is wel warm. Dus mijn doorwaai jasje aan. We gaan richting het noorden. Eerst de snelweg op richting Prescott voor wat “Miles” te maken.
We rijden de staat Idaho in. 
Mooi toeren door een heuvelachtig cq bergachtig gebied. Mijn gewone jas aangedaan want het werd minder warm. We gaan even van de route af (in de buurt van Grace) om een ” Ice Cave” te bekijken. Het was echt koud net onder de grond.
The Niter Ice Cave is located just a few miles south of Grace Idaho. The entire cave was formed by lava hundreds of thousands of years ago and it is essentially a long flat winding lava tube. The cave usually has ice forming from the water dripping down from the surface making short icicles and shallow puddles. I would bring flashlight of course, and a jacket or sweater while you are inside because it is quite cool. Also bring some shoes you don’t mind getting a little muddy because there is always water in some shape or from in the cave.
.
We rijden verder op de 34 richting Pocatello.
Daarna hebben we een souvenierswinkel van de indianen bezocht in het reservaat waar we door heen reden. De totempaal paste niet in m’n koffer dus daar gelaten. Het werd steeds meer bewolk en donkerder. Net toen we Idaho Falls binnen reden kregen we een paar druppels over ons heen. Niet de moeite waard om nat van te worden. In de avond nog een buitje gehad.
Na het eten hebben we de waterval bekeken die dwars door de stad loopt.
Al met al een goede eerste dag om te beginnen met nog geen haarspeld bochten in het heuvelachtig gebied. Goed om de motor en de reisgenoten te leren kennen.
Anja
Heel veel plezier van uit st hubert
Ans
Het ziet er al veelbelovend uit Harrie! Leuk om te volgen. Veel plezier!